Wojna Domowa - Kraje Nadbałtyckie

[Karl August von Wettin]

Wiedząc że manewr okrążenia się powiódł król nakazał natychmiastowy atak. Szczególnie zależało mu na odcięciu wroga od jedynej drogi ucieczki: przez morze. Dowódca bolszewicki oczywiście o tym wiedział więc rozmieścił tam największe siły które oparły się atakowi zarówno niemieckiemu zachodu oraz skutecznie wiązały atakujących Rosjan którym nie udało się skutecznie zamknąć okrążania na wybrzeżu. Walki rozpoczęły się już poprzedniej nocy i trwały cały dzień. Sukcesywnie spychano komunistów  do wciąż wolnego morza. Karol szybko zrozumiał że nie uda się odciąć wroga więc należało zadać mu jak największe straty nim odpłynie do Piotrogrodu.
Tym czasem na Białorusi nastał pat. Bolszewicy odparli rosyjskie ataki na linii Brześć-Mohylew-Baranowicze i zaczęli się jeszcze lepiej okopywać. Rosjanie przegrupowywali się do kolejnego ataku.
W samej Rosji zdobyto Nowogród Wielki i Starą Russę, ale ofensywa zwolniła wobec niepewnej sytuacji w Estonii

[Karl August von Wettin]

W kolejny dzień ciężkich walk zabito, raniono lub zmuszono do kapitulacji kilka tysięcy bolszewików. Razem ze stratami z wczoraj daje to prawie 25 tysięcy straconych ludzi. Część z nich zginęła na morzu gdy transportowce  zostały zatopione ogniem ciężkiej artylerii. Rosyjskim i niemieckim kanonierom udało się również uszkodzić trzy niszczyciele eskorty samemu tracąc pięć zupełnie zniszczonych armat trzy uszkodzone i 23 kanonierów zabitych i rannych

[Karl August von Wettin]

Dowódca armii dał żołnierzom niewiele wytchnienia zanim nakazał wyruszyć na Piotrogród. W czasie marszu żołnierze nie napotykali dużego oporu. Zdarzały się jedynie incydenty z udziałem sfanatyzowanych cywilów takie jak:niespodziewane strzały czy granaty z domów, zniszczenie mostu lub zatarasowanie drogi zwalonym drzewem. Złapanych na gorącym uczynku rozstrzeliwano na miejscu lub ginęli w walce. W dwóch przypadkach głowy tracili też żołnierze za rozmyślne spalenie domu. Wieczorem żołnierze zostali powitani jako wyzwoliciele w Narwie.
Zmagania na Białorusi zaczęły przypominać wojnę okopową. Mimo obustronnych ataków front nie przesunął się choćby o jeden metr. W Rosji bolszewicy próbowali odzyskać Nowogród ale próby spełzły na niczym.

[Karl August von Wettin]

Po dwóch dniach intensywnego marszu wojska sprzymierzonych dotarły pod stolicę carów. Miasto zostało zamienione w istną twierdzę otoczoną okopami i drewniano-ziemnymi fortyfikacjami. Dowódca armii nie nakazał szturmu zdając sobie sprawę z wyczerpania swoich ludzi, ale chcąc czy też nie trzeba było przygotować blokadę. Na szczęście dowódca bolszewików nie zdecydował się na otwarty szturm poprzestając na przeszkadzaniu, niejednokrotnie skutecznym, w pracach budowlanych. Oczywiście kanonierzy rosyjscy i niemieccy podjęli zmagania.
Na Białorusi wojska rosyjskie zanotowały niewielki sukces zajmując mocno zniszczony Nieśwież.
Lepiej sytuacja miała się w Rosji gdzie rykoszetem odbiła się na bolszewikach porażka pod Tallinem. Wojsko przełamało obronę komunistów i ruszyło w kierunku Tweru a w dalszej perspektywie ku Moskwie.

[Karl August von Wettin]

Do żołnierzy oblegających Piotrogród przybył król któremu bardzo zależało na szybkim zdobyciu stolicy carskiej. Kiedy jego samochód zbliżał się do okopów powitał go skoncentrowany ogień. Odłamki już pierwszej salwy dosięgły szefa sztabu-generała Iewreinowa oraz kierowcę a także przebiły oponę więc samochód szybko znalazł się w przydrożnym rowie. Król niewiele myśląc razem z adiutantem zabrali się do wyciągania rannych. Wtedy rozległy się wystrzały z artylerii oblegających, ale nie oznaczało to jednak bezpieczeństwa ponieważ po chwili nadleciała kolejna salwa której ofiarą padli obaj niedoszli ratownicy. To wszystko obserwowali kryjący się w okopach żołnierze. Nim padła trzecia salwa to rosyjscy i niemieccy kanonierzy wystrzelali się dobrze. Wtedy do samochodu pobiegło ośmiu żołnierzy. Najciężej ranny kierowca został umieszczony na noszach.  Pozostała trójka oficerów była w tym czasie opatrywana. Wkrótce blisko wybuchły kolejne dwa pociski. Wszyscy przywarli do ziemi. Potem wszyscy powoli ruszyli do lazaretu. Przystając na kolejne wybuchy. Sam punkt znajdował się poza terenem ostrzału. Kto był jeszcze świadomy odetchnął z ulgą. Kapitan Hacke, adiutant króla pod szybkim wyjęciu odłamków został ponownie opatrzony i umieszczony w łóżku. Rany pozostałych były zbyt poważne więc zostali oni wysłani do szpitala daleko za linią frontu. Późnym popołudniem znaleźli się oni w Narwie gdzie natychmiast przystąpiono do operacji. W nocy już było wiadomo że na razie nikt nie umrze.
W tym samym czasie na Białorusi bolszewicy rozpoczęli odwrót w obawie przed oskrzydleniem z północy. Wojska rosyjskie wkroczyły do Brześcia, Pińska i Bobrujska.

[Aleksiej Romanow]

Wiadomość o ranie Króla Saksonii rozeszła się jak błyskawica. Wojska niemieckie i carskie wstrzymały atak. Nie wiadomo kto miał dowodzić.
Dopiero przyjazd Wielkiego Księcia spowodował powrót do działań, ale Bolszewicy umocnili swoje pozycję

[Karl August von Wettin]

Król wrócił na teren walk po rekonwalescencji w Niemczech.

[Karl August von Wettin]

Szturm na Smoleńsk się nie powiódł mimo tego że żołnierze weszli do miasta. Nie odnieśli jednak sukcesu w walkach ulicznych ponieważ większość smoleńszczan popiera komunistów więc strzały padały dosłownie zewsząd. Nie widząc możliwości złamania obrońców wojska rosyjskie wycofały się na pozycje wyjściowe.  Udane okazały się ataki na Starą Ładogę i Szliselburg. Dzięki temu Piotrogród jest już prawie zupełnie odcięty od reszty Rosji.
Alarmujące wieści dochodzą z Finlandii gdzie zaktywizowały się bojówki komunistyczne. Rozruchy w każdej chwili mogą się przerodzić w pełnoskalową rewolucje i nową wojnę domową.

[Karl August von Wettin]

Bolszewicy uderzyli na  Starą Ładogę ale atak został odparty.

[Karl August von Wettin]

Bolszweicy cały czas próbują przebić się do Petersburga ale siły rosyjsko-niemieckie zupełnie odcięły miasto. Wiadomości z Finlandii potwierdziły się. W kraju wybuchła pełnoskalowa wojna domowa. Niestety większość wojska opuściła rząd i przeszła do komunistów. Na morze wypłynęła cała marynarka fińska złożona głównie z małych jednostek. Doszło nawet do potyczki między kutrami torpedowymi a niemieckim niszczycielem który odpędził wroga. Ba południe od stolicy żołnierze rosyjscy przełamali front miedzy Wieliżem a Smoleńskiem i rozpoczęli manewr mający na celu okrążenie Smoleńska

[Karl August von Wettin]

Swieci próbowali zatrzymać  wojska carskie pod Duchowszczyną, na północny wschód od Smoleńska. Udało im się odciąć ariergardę nacierających Rosjan ale kolejne dochodzące oddziały przełamały linie przeciwnika i zmusiły go do odwrotu. Na skutek porażki armia czerwona opuściła Smoleńsk i umożliwiła dalsze posuwanie się armii carskiej. Następne duże miasto czyli Wiaźma poddało się bez walk. Stąd już tylko dwieście kilometrów do Moskwy.
Bardziej na północ wojska rosyjskie osłabione przerzuceniem trzech dywizji pod Piotrogród zostały odrzucone na pozycje wyjściowe czyli na linię Wołgi. Jedyną korzyścią ostatnich kilu dni walk jest opanowanie Tweru.
Wobec niepomyślnych meldunków dowódca frontu w porozumieniu z rządem fińskim nakazał generałowi von Broizem zaokrętować się na statki wraz z trzema dywizjami niemieckimi i wesprzeć Finów w walce. Aby temu zapobiec z Piotrogrodu próbowały wypłynąć bolszewickie siły morskie-resztka Floty Bałtyckiej u samego wyjścia z portu ogień położyła nieliczna artyleria polowa a także ciężka, zarówno rosyjska jak i niemiecka. Skutkiem ostrzału było zawrócenie dwóch z ośmiu niszczycieli. Działa pokładowe natomiast zrobił spore spustoszenia w sprzęcie oblegających. Zniszczone były cztery armaty polowe. Doszło także, zapewne przypadkowo, do trafienia magazynu amunicyjnego. Po dotarciu do Sosnowego Boru gdzie korpus właśnie kończył się okrętować marynarze bolszewiccy ujrzeli to czego się obawiali: gotową do walki Flotę Cesarską w postaci 10 niszczycieli i pancernika. Przewaga więc była spora. Mimo tego sowieci nie zawrócili. Pierwsza salwa niemiecka nie trafiła. Jakimś cudem kolejna również. Rosjanie zbliżali się niebezpiecznie blisko. Gdy już prawie mogliby odpalić torpedy wreszcie dosięgły ich pociski z niemieckich dział. Jeden z niszczycieli po bezpośrednim trafieniu z 280mm armaty S.M.S."Pommern" w maszynownie stanął w miejscu i szybko zaczął nabierać wody. Czerwoni wkrótce się odgryźli atakując pancernik torpedami, aczkolwiek nie wyrządziły one dużej szkody.  Po kilkudziesięciu minutach pojedynku cztery niszczyciele zostały już po wieki w Zatoce Fińskiej. Pozostałe jednostki mniej lub bardziej uszkodzone odpłynęły do Finlandii. Po stronie niemieckiej dwa niszczyciele z trudem utrzymywały się na wodzie, więc zostały w porcie. Reszta poza ciężej uszkodzonym jednym transportowcem odpłynęła do Helsinek.

[Karl August von Wettin]

Wojska niemieckie natychmiast po zakończeniu wyokrętowania weszły do walki przeciwko partyzantce komunistycznej w okolicach stolicy. Najbardziej wsławili się huzarzy.
Do Petersburga przypłynął konwój z Finlandii. Artylerii rosyjskiej udało się zatopić cztery z ośmiu transportowców ale dostawa znacznie wzmocniła zapasy załogi miasta a marynarze uratowani z wody uzupełnili część strat osobowych. Na południu marsz na Moskwę postępuje dziwnie szybko.
Na środkowym odcinku frontu wojska rosyjskie posuwają się w ciężkich bojach powoli do przodu.

[Aleksiej Romanow]

Wielki Książę nawiązał kontakt z dowódcą wojsk fińskich. Ustalono, że za przywrócenie autonomii z 1809 r. Finowie poprą wojska carskie i będą zwalczać bolszewików.

[Karl August von Wettin]

Po ustaleniach z dowództwem fińskim generał von Broizem wyruszył ze swoim korpusem w kierunku jednego z głównych ośrodków rewolty: Turku. W tym samym czasie armia fińska wykańczała rewolucjonistów w Kotce i Wyborgu. Trwają też natarcia armii rządowej na Lahti celem pomocy oblężonemu od początku wojny Tampere. W Rosji bolszewicy odbili Twer. W obawie przed wyjściem na tyły dowódca rosyjski nakazał odwrót

[Karl August von Wettin]

Po ciężkich walkach oddziały carskie wkroczyły do Możajska, Kaługi i Obnińska. Pierwsze z tych miast zostało opanowane, a w dwóch pozostałych wciąż toczą się wałki ale wyraźną przewagę zdobywają atakujący. Czołówki wojsk rosyjskich znajdują się coraz bliżej stolicy wroga ale opór staje się coraz silniejszy a dowódca armii musiał przesunąć część sił celem odzyskania Tweru więc posuwanie się do przodu idzie wolniej niż zakładano. W trzy dni posunięto się mniej niż sto kilometrów.
 Napór na Twer pozwolił obronie rosyjskiej okrzepnąć na linii Toropiec-Ostaszków-Tichwin. O ponownej ofensywie nie można mówić ale przynajmniej udało się zająć solidne pozycje obronne.
W Finlandii wojska niemieckie starły się z wrogiem jeszcze przed Turku. Komuniści próbowali uderzyć na rozciągnięte przez marsz pomiędzy jeziorami kolumny niemieckie. Na szczęście doskonała komunikacja i pomoc Finów pozwoliły odeprzeć wroga