Wojna Domowa - Kraje Nadbałtyckie

[Aleksiej Romanow]

To bardzo dobra informacja
Na północy Bolszewicy przeszli do kontruderzenia i zatrzymali nasze posuwanie się do przodu. Na chwilę front się zatrzymał

Bolszewicy z Rygi, chcą kapitulować przed wojskami niemieckimi i gwarancji, że na Cesarskich statkach będą mogli udać się do Petersburga.

[Karl August von Wettin]

Wieczorem 8 sierpnia zgodnie z ustaleniami flota wioząca żołnierzy Korpusu Ochotniczego znała się na redzie portu w Parnawie. Nim transportowce stanęły przy nabrzeżu celem wyładunku na mostku "Hanowera" zauważono kuter z krzyżem św.Andrzeja maszcie.
-Ocho, komitet powitalny-zażartował marszałek Wettyn.
Na pokładzie tamtej jednostki zapewne zauważono proporzec admiralski na maszcie pancernika bo już po chwili znalazła się ona przy burcie niemieckiego flagowca.
-Witamy w Rosji! Mam wiadomość dla dowódcy wojsk ochotniczych- odezwał się przez tubę oficer z kutra.
-To ja-odezwał się król
-Garnizon Rygi chce negocjować z Niemcami. Jego Wysokość prosi natychmiast się tam udać-odrzekł oficer po czym zasalutował
-Udamy się tam niezwłocznie-odpowiedzial król i odsalutował oficerowi.
Następnie przekazał adiutantiwi rozkazy do rozesłania.
-Korpus ma się wyokrętować w Parnawie i wyruszyć na front w okolicach Piotrogrodu.
-Oddziały szkoleniowe i  jednostki zaopatrzeniowe korpusu oraz większość zapasów pozostaną na transportowcach i udadzą się wraz z flotą do Rygi.
Żołnierze zostali powitani przez miejscową ludność entuzjastycznie, do portu gdzie wyładowywały się wojska przychodzili ludzie częstując ochotników jedzeniem i napitkami jednakże oficerowie trzymali swoich podwładnych w ryzach co pozwoliło uniknąć pijackich ekscesów. Na nabrzeżu pojawiali się także mężczyźni chcący wstąpić do korpusu oraz kobiety które chciały wspomóc żołnierzy w szpitalach czy przy innych pracach pomocniczych.  Wszyscy byli kierowani w stronę Rygi która po zdobyciu miała stać się głównym centrum szkoleniowo-logistycznym

[Aleksiej Romanow]

Oddziałom niemieckim oddano wszystkie koszary i obiekty wojskowe w Parnawie, oprócz Komendantury Portu.
Do dyspozycji Króla Saksonii oddano zamek w Parnawie.



Wojska rosyjskie, oprócz żandarmerii, wyruszyły na front.

[Karl August von Wettin]

Flota niemiecka płynąc całą noc rankiem stanęła w pobliżu Rygi. Na rozkaz króla wszystkie jednostki zbliżyły się do brzegu tak aby być z niego doskonale widoczne i wycelowały działa w miasto. Natychmiast z portu wypłynęła motorówka z przedstawicielem komendanta miasta i propozycją rokowań. Król przystał na propozycję bolszewika ale zaznaczył że chce negocjować w obecności dowódcy carskiego. Komunista pożegnał się i odpłynął zdać raport a król wraz z adiutantem i niewielkim oddziałem zszedł na ląd gdzie spotkał się z rosyjskim generałem.
 Po jakichś dwudziestu minutach przed pozycjami carskich żołnierzy zjawili się parlamentariusze z miasta którzy zostali skierowiani do namiotu sztabowego gdzie oczekiwało dowództwo sprzymierzonych. Towarzysz generał był wyraźnie zaskoczony brakiem wojsk lądowych i niezbyt skory się poddać. Król przypomniał bolszewikowi że na jedno jego słowo w kierunku Rygi może polecieć około setka wielkokalibrowych pocisków (była to przesada ale ważny jest slutek), a następnie przybędą oddziały lądowe które nie będą brać jeńców. Następnie przedstawił ofertę przewiezienia ludzi do Piotrogrodu, ale bez uzbrojenia. Gdy dowódca obrońców nie przystał marszałek kazał adiutantowi ładować pistolet sygnałowy "informując" bolszewika że kanonierzy znają konkretne koordynaty pozycji obrońców i magazynów. Był to blef ale się udał. Około pierwszej po południu bolszewicy załadowani byli już na statki pod eskortą carskich żołnierzy, a żołnierze niemieccy pracowali już nad budową bazy w Rydze.
W tym samym czasie wojska liniowe po zakończeniu wyładunku i spędzeniu nocy w Parnawie pomaszerowały na wschód

[Aleksiej Romanow]

Wojska rosyjskie uderzyły w stronę Tallina i Narwy. Bolszewicy stawiali opór tylko w paru miejscach. Po trzech dniach Tallin był wolny.

[Karl August von Wettin]

Zgodnie z wytycznymi Jego Wysokości podczas gdy żołnierze korpusu zajęli pozycje na wschodnich rubieżach Estonii. W Rydze i okolicach ruszyły szkolenia ochotników do kolejnych jednostek korpusu Pierwszy dzień minął na sprawdzianie umiejętności już posiadanych przez zgłaszających się ludzi, niejednokrotnie weteranów armii carskiej czy Bałtyckiej Obrony Terytorialnej z przegranej wojny 1918 roku. Odbywały się również na ćwiczenia z podstawowej musztry, szczególnie dla świeżych rekrutów. Król opuścił już Rygę zostawiwszy w mieście zaufanego oficera który nadzorował werbunek oraz lokację zaopatrzenia w magazynach i założył swoją kwaterę blisko okopów,  w dworku we wsi Pagari. Oprócz organizacji przestrzennej funkcjonowania sztabu podjęto również prace nad ustanowieniem łączności telegraficznej i "osobowej"-czyli za pośrednictwem gońców z frontem.

[Karl August von Wettin]

Wieść o chorobie wielkiego księcia natychmiast dotarła do wszystkich wyższych dowódców wojsk sprzymierzonych. Król natychmiast napisał do dowódców korpusów na całej linii frontu bałtyckiego i poprosił o spotkanie w Rydze na które natychmiast się udał.  Nie minęło wiele czasu nim w okopach mówiono o losie Wodza Naczelnego. To tylko kwestia czasu nim wiadomość dotrze do bolszewików. Trzeba zapobiec paraliżowi.

[Karl August von Wettin]

Zgromadzeni w Rydze generałowie podporządkowali się królowi Saksonii. Karol zorientował się w sytuacji na południe od pozycji jego ludzi. Ku jego radości wszystkie jednostki były dobrze okopane i gotowe do odparcia spodziewanego uderzenia komunistów. Marszałek wyznaczył dowódców nad dwoma armiami po trzy i cztery korpusy (włączając w to Niemców), a także nad kawalerią która pozostała w rezerwie jako najmobliniejsza część armii. Po południu król wydal rozkazy dotyczące przeorganizowania sztabu korpusu m.in.wyznaczył na jego nowego dowódcę  dotychczasowego zastępcę, byłego wicegubernatora Togolandu, a sam udał się do Birż, gdzie założył kolejną kwaterę.

[Karl August von Wettin]

O północy praktycznie całą armię obudziła kanonada z dział. Usłyszał ją nawet sztab główny. W kilkadziesiąt minut zaczęły spływać meldunki ze sztabów korpuśnych i armijnych. Król natychmiast wydał rozkaz postawienia w stan gotowości bojowej rezerwowych dywizji kawalerii.
W międzyczasie zbudzeni kanonierzy rosyjscy i niemieccy podjęli pojedynek z artylerzystami komunistycznymi. Niestety zdarzały się celne trafienia w magazyny, sztaby i szpitale. Na szczęście po obu stronach. Między godziną 8 a 10 na różnych odcinkach nieprzyjaciel wykonał uderzenia. Żołnierze cesarscy stawili bolszewikom opór pokrywając przedpola okopów ogniem z karabinów Mosin, Heym, Mauser i Maxim a także pocisków odlamkowych z dział polowych. Zaprawieni w bojach carscy i niemieccy weterani stawili zacięty opór i mimo ciężkich walk nigdzie nie doszło do przełamania.

[Karl August von Wettin]

Noc minęła spokojnie. Obie strony zbierały siły. Nad ranem znów na całej linii rozpoczęły się natarcia bolszewickie. Na pozycjach pod Sołecznikami i Miednikami żołnierze ujrzeli tych których obawiali się najbardziej. Wsławionych w boju konarmiejców, ale jak w dniu wczorajszym przywitali nieproszonych gości gradem żelaza i ołowiu. Po kilkudziesięciu minutach wymiany ognia Armia Czerwona wycofała się. Rozpoczęła się kilkugodzinna nawała artyleryjska.
W tym samym czasie w Birzach król zbierał meldunki ze wszystkich odcinków. Wiedział że wróg nie może być tak głupi żeby próbować przełamać się wszędzie. Nie mógł jednak wyłuskać tych właściwych ataków. Pod koniec dnia nie było to już jednak ważne bowiem pojawiły się nowe problemy. Bolszewicy przebili się w dwóch miejscach przez obronę i wkroczyli do Wilna i Dyneburga. Natychmiast w kierunku tych miast ruszyły rezerwowe dywizje jazdy. Dzięki ich wsparciu udało się zahamować postęp wroga ale Rosjanie nie zdołali odzyskać Wilna a do Dyneburga nawet nie dotarli wycofując się spod Jezioros po bitwie z kawalerią bolszewicką. Król nakazał. Wzmocnić ten odcinek kolejną dywizją kawalerii co oznacza że połowa rezerw jest już w walce.

[Karl August von Wettin]

Król domyślając się planu wroga postanowił wykorzystać go przeciwko bolszewickim wojskom. Jeszcze w nocy wysłał rozkazy do wszystkich jednostek aby uderzyć na wroga. Wiedząc że droga na Piotrogród będzie zaciekle broniona żołnierze niemieccy zajmujący ten odcinek mieli tylko wiązać wroga walką. Natomiast bardziej na południe miało wyjść uderzenie na Psków i Nowogród. Także na Litwie nakazano ponowić ataki w kierunku straconych miast. Reszta miała mylić wroga. Do końca dnia walki dotarły do Pskowa, Wilno zostało odzyskane ale Dyneburg wciąż się bronił. W nocy atak który miał jedynie utrudnić wrogowi przerzut posiłków do Dyneburga okazał się niespodziewanym sukcesem. Żołnierze przebili się w kierunku Połocka.

[Karl August von Wettin]

Bolszewicy sami opuścili Dyneburg w obawie przed okrążeniem Wiec ofensywa ruszyła "z kopyta".  W walce po Miorami do walki wszedł nowosformowany
1 Pułk Piechoty Bałtyckiej Siły Zbrojnej.  Dalej na północ bolszewicy okopali się na pskowskim kremlu i odmawiają kapitulacji więc dowódca kazał sprowadzić ciężkie działa.
Korpus Niemiecki posunął się do przodu zaledwie kilka kilometrów i zajął miasteczko Słańcy

[Karl August von Wettin]

W nocy bolszewicy przypuścili na Słańcy niespodziewany atak. Żołnierze z części 2 Dywizji zbyt późno zaalarmowani próbowali się bronić ale nie zdążywszy się zorganizować cofali się po kolei dom za domem. Niektóre kompanie próbowały podjąć kontratak ale bez skutku. Przegrana doprowadziła do wycofania z walk o Kingisepp większości żołnierzy 1 brygady kawalerii którzy zostali wysłani w pomoc walczącym na południu kolegom. Brawurowe szarże niemieckich huzarów pozwoliły na wieczór ustabilizować front choć napór wroga wciąż trwał.
Dalej na południe w Pskowie dzięki niespodziewanemu zakończyły się walki. Dowódca atakujących rozkazał ostrzelać kreml z artylerii aczkolwiek nie celować w sobory. Niestety lub stety przypadkiem trafiony został sobór Zwiastowania, jak się okazało wypełniony amunicją toteż wyleciał w powietrze zabijając kilkunastu znajdujących się w pobliżu ludzi. Moment zawahania postanowili wykorzystać żołnierze carscy i ruszyli do ataku. Szybko wdarli się do środka prze mury poważnie przetrzebione ogniem artylerii. Nim obrońcy skapitulowali minęła jeszcze ponad godzina.
Na Białorusi ofensywa posuwa się najszybciej. Około południa wojska dotarły do Połocka.
W związku z postępami król przeniósł kwaterę główną do Rakiszek

[Karl August von Wettin]

Białorusini licznie stają po stronie wojsk carskich i powstają zbrojnie przeciwko bolszewikom. Dzięki temu szybko pod Połock a siły rosyjskie podeszły pod Witebsk i Mińsk zająwszy uprzednio zająwszy uprzednio między innymi Lidę i Grodno. Na środkowym odcinku frontu padły Wielkie Łuki. Trwają walki o Toropiec i Starą Russę. W Estonii bolszewicy po odepchnięciu Niemców ze Słańcy zwietrzyli swoją szansę więc przesunęli na ten odcinek wszystkie rezerwy. Po dwóch dniach ciągłych ochotnicy zostali wyparci z Narwy i powoli ustępują w kierunku Tallina. W walce sojuszników ofiarnie wspomagają rosyjscy kawalerzyści. Król chwilowo zawiesił dowodzenie całością sił rosyjskich, do swojego powrotu powierzając obowiązki jednemu z generałów rosyjskich z którym zdążył się polubić, by pojawić się  na linii frontu przez co nie uniknął starcia z konarmistami którzy dopiero weszli do walki w Estonii.

[Karl August von Wettin]

Korzystając ze wsparcia Białorusinów król, który wrócił do Rakiszek na Litwie, przesunął dwie rosyjskie dywizje do Estonii gdzie wojska sprzymierzonych wciąż walczą z przeważającymi siłami bolszewickimi.
Posiłki przybyły kiedy wróg zbliżał się do Tallina. Korpus posiłkowy na rozkaz dowódcy przeszedł między mokradłami w okolicach Rapli na tyły armii atakującej Tallin broniony przez żołnierzy niemieckich i rosyjskich. Bolszewicy byli w pułapce