1
Kampanie wojskowe / Daleki Wschód
« dnia: Czerwiec 12, 2022, 23:36:02 »
.
Pokaż wiadomości
Ta sekcja pozwala Ci zobaczyć wszystkie wiadomości wysłane przez tego użytkownika. Zwróć uwagę, że możesz widzieć tylko wiadomości wysłane w działach do których masz aktualnie dostęp.
Strony: [1] 2
2
Kampanie wojskowe / Wojna Domowa - Kraje Nadbałtyckie
« dnia: Maj 01, 2022, 20:11:42 »
W Prusach Wschodnich za zgodą i pomocą Cesarstwa Niemieckiego zostały odtworzone i zorganizowane 12 dywizji piechoty i 4 dywizji kawalerii
Niemcy wyposażyli naszych żołnierzy w broń, którą podczas I wojny światowej na nas zdobyli. Największy problem jest z końmi.
3
Koszary żołnierzy / Dywizje Piechoty - organizacja
« dnia: Wrzesień 14, 2020, 14:25:54 »
1 Dywizja Piechoty Imperium Rosyjskiego
(ros. 1-я пехотная дивизия)
Sztab dywizji stacjonował w Smoleńsku.
Skład dywizji i dyslokacja pokojowa :
1 Brygada Piechoty (Smoleńsk)
- 1 Newski Pułk Piechoty (Rosław)
- 2 Sofijski Pułk Piechoty (Smoleńsk)
2 Brygada Piechoty (Smoleńsk)
- 3 Narwski Pułk Piechoty (Smoleńsk)
- 4 Koporski Pułk Piechoty (Smoleńsk)
1 Brygada Artylerii
W 1914 r. wchodziła w skład 13 Korpusu Armijnego.
(ros. 1-я пехотная дивизия)
Sztab dywizji stacjonował w Smoleńsku.
Skład dywizji i dyslokacja pokojowa :
1 Brygada Piechoty (Smoleńsk)
- 1 Newski Pułk Piechoty (Rosław)
- 2 Sofijski Pułk Piechoty (Smoleńsk)
2 Brygada Piechoty (Smoleńsk)
- 3 Narwski Pułk Piechoty (Smoleńsk)
- 4 Koporski Pułk Piechoty (Smoleńsk)
1 Brygada Artylerii
W 1914 r. wchodziła w skład 13 Korpusu Armijnego.
5
Zagranica / Sprawy zagraniczne
« dnia: Czerwiec 08, 2020, 13:04:51 »
Wasza Cesarska Mość
Proponuję ujawnić nasze istnienie innym wirtualnym państwom. Można by zacząć od podziękować MAW za wypuszczenie z niewoli naszych żołnierzy oraz uzbrojenie ich do walki z Bolszewikami.
Proponuję ujawnić nasze istnienie innym wirtualnym państwom. Można by zacząć od podziękować MAW za wypuszczenie z niewoli naszych żołnierzy oraz uzbrojenie ich do walki z Bolszewikami.
6
Wieści z państwa / Różne
« dnia: Czerwiec 07, 2020, 18:09:48 »
Wasza Cesarska Mość
Może udałoby się kogoś do nas ściągnąć.
Może WCM ma kontakt z ludźmi z Rodosjii
Może udałoby się kogoś do nas ściągnąć.
Może WCM ma kontakt z ludźmi z Rodosjii
7
Komnaty Cara / Nieobecności
« dnia: Luty 27, 2020, 15:18:30 »
Muszę wyjechać, będę w poniedziałek.
Będę miał słaby dostęp
Będę miał słaby dostęp
8
Koszary żołnierzy / Wnioski
« dnia: Luty 23, 2020, 17:55:12 »
Wasza Cesarska Mość
Proszę o mianowanie Szanownego Pana Wasyla Aleksjejewa do stopnia pułkownika i powierzenie mu funkcji adiutanta Cara
Proszę o mianowanie Szanownego Pana Wasyla Aleksjejewa do stopnia pułkownika i powierzenie mu funkcji adiutanta Cara
9
Duma Narodowa / Obrady Dumy w Kijowie
« dnia: Luty 19, 2020, 13:57:22 »
Do przedsionków Wielkiej Sali przybyli członkowie Dumy Państwowej.
Wszyscy czekają na przybycie Jego Carską Wysokość i otwarcie przez Niego obrad.
O godz. 12,00 Sekretarz Dumy zapowiada przybycie Cara.
Wszyscy kłaniają się przechodzącemu Monarsze.
Monarcha wchodzi do Wielkiej Sali, a zanim wchodzą deputowani i zaproszeni goście.
10
Karczma ,,Car Piotr I" / Ciekawostki
« dnia: Luty 10, 2020, 11:42:22 »
Proponuję przeczytać książkę Aleksandra Michajłowicza Romanowa pt. Byłem Wielkim Księciem"
Jest przystępnie napisana, pokazuje rodzinę Carską w innym świetle.
Czasami książkę można kupić na allegro
Życiorys bohatera ksiązki
Krewny i przyjaciel cara Mikołaja II, wielki książę Aleksander Michajłowicz przedstawił w swoich wspomnieniach obraz ostatnich dramatycznych dziesięcioleci carskiej Rosji. Życie carskiego dworu, dynastyczne perypetie, żegluga na okrętach wojennych, egzotyczne podróże, tworzenie rosyjskiego lotnictwa wojskowego, polityczne intrygi, wreszcie wojna i rewolucja, zagłada dynastii i cudowne ocalenie z rąk bolszewików – stanowią treść tej książki, przełożonej na wiele języków.
Był wnukiem cesarza Mikołaja I, czwartym synem wielkiego księcia Michała Mikołajewicza i jego żony Olgi Fiodorowny (Cecylii Augusty Badeńskiej), córki Leopolda Badeńskiego. W dzień po narodzinach 2 kwietnia 1866 roku został pułkownikiem 73 Pułku Piechoty, oficerem 4 batalionu strzelców Rodziny Cesarskiej, oficerem Brygady Artylerii Gwardii i oficerem Kaukaskiej Dywizji Grenadierów. Ojciec Aleksandra, Michał Mikołajewicz Romanow, był generalnym inspektorem rosyjskiej artylerii i namiestnikiem Kaukazu Południowego.
Wielki książę był wychowywany w duchu wojskowym, surowej dyscyplinie i poczuciu obowiązku. W wieku siedmiu lat został wraz z braćmi, Mikołajem (1859–1919) i Jerzym (1863–1919), oddany pod opiekę nauczycieli. Wstawał wcześnie rano, odmawiał modlitwę, jadł śniadanie. Po śniadaniu miał lekcje gimnastyki i fechtunku,a następnie pod surowym okiem preceptorów uczył się religii, historii Cerkwi prawosławnej, rosyjskiej gramatyki i literatury, historii Rosji, Europy, Azji, geografii, matematyki, języka francuskiego, angielskiego i niemieckiego oraz muzyki.
W 1878 roku wyraził gotowość do wstąpienia na służbę do marynarki wojennej. Rozpoczął przygotowania do tej służby pod nadzorem nauczyciela specjalisty. Przyswajał sobie astronomię, oceanografię, teorię i praktykę artylerii, teorię budowy okrętów, teorię nawigacji, ekonomię polityczną oraz historię marynarki rosyjskiej. Trzy miesiące każdego lata w ramach zajęć praktycznych spędzał na krążowniku. We wrześniu 1885 roku został awansowany do stopnia miczmana. 1 kwietnia 1886 roku został ogłoszony pełnoletnim. W obecności cesarza Aleksandra III (1845–1894) złożył tekst przysięgi na wierność i posłuszeństwo prawom zasadniczym Imperium].
Od 1886 roku odbywał rejsy ćwiczebne i szkoleniowe. Między innymi do Brazylii, południowej Afryki, Chin, Archipelagu Filipińskiego, Indii czy Australii. Widział Moluki, wyspę Fidżi, Cejlon i Dardżyling w Himalajach. W 1889 roku był już ponownie w Europie. Odwiedzał siostrę w Monte Carlo. W 1893 roku uczestniczył w paradzie morskiej w porcie nowojorskim. Podziwiał flotę Wielkiej Brytanii, Francji, Niemiec, Włoch, Austro-Węgier i Argentyny.
W 1896 roku uczestniczył w koronacji nowego cara Mikołaja II[. Był świadkiem tragedii na Chodynce w czasie festynu ludowego towarzyszącego koronacji, strajków generalnych w Petersburgu, Moskwie i na prowincji w latach 1897–1901, zabójstwa ministra spraw wewnętrznych Sipiagina (1853–1902) oraz wielu innych wydarzeń z lat 1914–1917, z rewolucją włącznie.
Swój czas poza służbą dzielił na życie rodzinne i spotkania z przyjaciółmi. Rozbudowywał posiadłość Aj-Todor położoną w pobliżu Pałacu Liwadyjskiego. Sadził nowe drzewa, pracował w winnicy. Nadzorował sprzedaż wyhodowanych owoców, win i kwiatów.
W 1900 roku został awansowany do stopnia kapitana I rangi i mianowany dowódcą pancernika Floty Czarnomorskiej „Rościsław”. Decyzją Mikołaja II został mianowany naczelnikiem Głównego Zarządu Żeglugi Handlowej w randze ministra. 6 grudnia 1902 roku został awansowany do stopnia kontradmirała. Brał udział w wojnie rosyjsko-japońskiej 1904–1905 roku z zadaniem zorganizowania tzw. wojny krążowniczej, której celem było ściganie kontrabandy dostarczanej do Japonii. Wojna krążownicza została oprotestowana przez mocarstwa europejskie. Mikołaj II wydał rozkaz o zaprzestaniu jej stosowania.
I wojna światowa
Lato 1914 roku spędzał z rodziną w Londynie. W chwili wybuchu wojny przedostał się do Sewastopola, a następnie został skierowany przez wielkiego księcia Mikołaja Mikołajewicza do sztabu IV Armii w charakterze zastępcy dowódcy. Walczył przeciwko Austriakom. Wielokrotnie na przestrzeni lat 1914–1915 zmieniał miejsce postoju. Z nastaniem 1916 roku przeniósł się do Kijowa i przygotowywał się do współdziałania z dowódcą Frontu Południowo-Zachodniego, generałem Brusiłowem (1853–1926). Na początku lutego 1917 roku otrzymał propozycję pracy w komisji z udziałem przedstawicieli mocarstw sojuszniczych, która rozwiązać miała problemy zaopatrzeniowe armii rosyjskiej. Po wybuchu rewolucji lutowej zostaje zmuszony do złożenia przysięgi na wierność Rządowi Tymczasowemu. W przeciwieństwie do braci Mikołaja (1859–1919) i Jerzego (1863–1919), którzy zginęli rozstrzelani przez bolszewików w twierdzy Pietropawłowskiej, ocalił życie. Przebywał w areszcie domowym w swojej posiadłości Aj-Todor. W marcu 1919 na pokładzie krążownika HMS Foresight przedostał się do Anglii, a potem do Francji.
Wielki książę po ucieczce z Rosji mieszkał we Francji, w Anglii i Stanach Zjednoczonych. Podróżował po świecie. Dużo pisał. W 1932 roku wydał w Nowym Jorku książkę pod tytułem Once a Grand Duke (BYŁEM WIELKIM KSIĘCIEM – wydawnictwo Unikat), w której opisał między innymi świat petersburskiej arystokracji, wpływ demonicznego Rasputina, germanofilię Protopopowa czy domniemaną zdradę Strümera. Zmarł 26 lutego 1933 roku w Roquebrune-Cap-Martin, w departamencie Alpy Nadmorskie i został pochowany na miejscowym cmentarzu.
Jest przystępnie napisana, pokazuje rodzinę Carską w innym świetle.
Czasami książkę można kupić na allegro
Życiorys bohatera ksiązki
Krewny i przyjaciel cara Mikołaja II, wielki książę Aleksander Michajłowicz przedstawił w swoich wspomnieniach obraz ostatnich dramatycznych dziesięcioleci carskiej Rosji. Życie carskiego dworu, dynastyczne perypetie, żegluga na okrętach wojennych, egzotyczne podróże, tworzenie rosyjskiego lotnictwa wojskowego, polityczne intrygi, wreszcie wojna i rewolucja, zagłada dynastii i cudowne ocalenie z rąk bolszewików – stanowią treść tej książki, przełożonej na wiele języków.
Był wnukiem cesarza Mikołaja I, czwartym synem wielkiego księcia Michała Mikołajewicza i jego żony Olgi Fiodorowny (Cecylii Augusty Badeńskiej), córki Leopolda Badeńskiego. W dzień po narodzinach 2 kwietnia 1866 roku został pułkownikiem 73 Pułku Piechoty, oficerem 4 batalionu strzelców Rodziny Cesarskiej, oficerem Brygady Artylerii Gwardii i oficerem Kaukaskiej Dywizji Grenadierów. Ojciec Aleksandra, Michał Mikołajewicz Romanow, był generalnym inspektorem rosyjskiej artylerii i namiestnikiem Kaukazu Południowego.
Wielki książę był wychowywany w duchu wojskowym, surowej dyscyplinie i poczuciu obowiązku. W wieku siedmiu lat został wraz z braćmi, Mikołajem (1859–1919) i Jerzym (1863–1919), oddany pod opiekę nauczycieli. Wstawał wcześnie rano, odmawiał modlitwę, jadł śniadanie. Po śniadaniu miał lekcje gimnastyki i fechtunku,a następnie pod surowym okiem preceptorów uczył się religii, historii Cerkwi prawosławnej, rosyjskiej gramatyki i literatury, historii Rosji, Europy, Azji, geografii, matematyki, języka francuskiego, angielskiego i niemieckiego oraz muzyki.
W 1878 roku wyraził gotowość do wstąpienia na służbę do marynarki wojennej. Rozpoczął przygotowania do tej służby pod nadzorem nauczyciela specjalisty. Przyswajał sobie astronomię, oceanografię, teorię i praktykę artylerii, teorię budowy okrętów, teorię nawigacji, ekonomię polityczną oraz historię marynarki rosyjskiej. Trzy miesiące każdego lata w ramach zajęć praktycznych spędzał na krążowniku. We wrześniu 1885 roku został awansowany do stopnia miczmana. 1 kwietnia 1886 roku został ogłoszony pełnoletnim. W obecności cesarza Aleksandra III (1845–1894) złożył tekst przysięgi na wierność i posłuszeństwo prawom zasadniczym Imperium].
Od 1886 roku odbywał rejsy ćwiczebne i szkoleniowe. Między innymi do Brazylii, południowej Afryki, Chin, Archipelagu Filipińskiego, Indii czy Australii. Widział Moluki, wyspę Fidżi, Cejlon i Dardżyling w Himalajach. W 1889 roku był już ponownie w Europie. Odwiedzał siostrę w Monte Carlo. W 1893 roku uczestniczył w paradzie morskiej w porcie nowojorskim. Podziwiał flotę Wielkiej Brytanii, Francji, Niemiec, Włoch, Austro-Węgier i Argentyny.
W 1896 roku uczestniczył w koronacji nowego cara Mikołaja II[. Był świadkiem tragedii na Chodynce w czasie festynu ludowego towarzyszącego koronacji, strajków generalnych w Petersburgu, Moskwie i na prowincji w latach 1897–1901, zabójstwa ministra spraw wewnętrznych Sipiagina (1853–1902) oraz wielu innych wydarzeń z lat 1914–1917, z rewolucją włącznie.
Swój czas poza służbą dzielił na życie rodzinne i spotkania z przyjaciółmi. Rozbudowywał posiadłość Aj-Todor położoną w pobliżu Pałacu Liwadyjskiego. Sadził nowe drzewa, pracował w winnicy. Nadzorował sprzedaż wyhodowanych owoców, win i kwiatów.
W 1900 roku został awansowany do stopnia kapitana I rangi i mianowany dowódcą pancernika Floty Czarnomorskiej „Rościsław”. Decyzją Mikołaja II został mianowany naczelnikiem Głównego Zarządu Żeglugi Handlowej w randze ministra. 6 grudnia 1902 roku został awansowany do stopnia kontradmirała. Brał udział w wojnie rosyjsko-japońskiej 1904–1905 roku z zadaniem zorganizowania tzw. wojny krążowniczej, której celem było ściganie kontrabandy dostarczanej do Japonii. Wojna krążownicza została oprotestowana przez mocarstwa europejskie. Mikołaj II wydał rozkaz o zaprzestaniu jej stosowania.
I wojna światowa
Lato 1914 roku spędzał z rodziną w Londynie. W chwili wybuchu wojny przedostał się do Sewastopola, a następnie został skierowany przez wielkiego księcia Mikołaja Mikołajewicza do sztabu IV Armii w charakterze zastępcy dowódcy. Walczył przeciwko Austriakom. Wielokrotnie na przestrzeni lat 1914–1915 zmieniał miejsce postoju. Z nastaniem 1916 roku przeniósł się do Kijowa i przygotowywał się do współdziałania z dowódcą Frontu Południowo-Zachodniego, generałem Brusiłowem (1853–1926). Na początku lutego 1917 roku otrzymał propozycję pracy w komisji z udziałem przedstawicieli mocarstw sojuszniczych, która rozwiązać miała problemy zaopatrzeniowe armii rosyjskiej. Po wybuchu rewolucji lutowej zostaje zmuszony do złożenia przysięgi na wierność Rządowi Tymczasowemu. W przeciwieństwie do braci Mikołaja (1859–1919) i Jerzego (1863–1919), którzy zginęli rozstrzelani przez bolszewików w twierdzy Pietropawłowskiej, ocalił życie. Przebywał w areszcie domowym w swojej posiadłości Aj-Todor. W marcu 1919 na pokładzie krążownika HMS Foresight przedostał się do Anglii, a potem do Francji.
Wielki książę po ucieczce z Rosji mieszkał we Francji, w Anglii i Stanach Zjednoczonych. Podróżował po świecie. Dużo pisał. W 1932 roku wydał w Nowym Jorku książkę pod tytułem Once a Grand Duke (BYŁEM WIELKIM KSIĘCIEM – wydawnictwo Unikat), w której opisał między innymi świat petersburskiej arystokracji, wpływ demonicznego Rasputina, germanofilię Protopopowa czy domniemaną zdradę Strümera. Zmarł 26 lutego 1933 roku w Roquebrune-Cap-Martin, w departamencie Alpy Nadmorskie i został pochowany na miejscowym cmentarzu.
13
Mikołaj II Romanow / Portrety Mikołaja II
« dnia: Styczeń 29, 2020, 16:50:11 »
Car Mikołaj II
W stroju koronacyjnym
14
Koszary żołnierzy / Zaplecze
« dnia: Styczeń 29, 2020, 12:53:57 »
Na wyzwolonych terenach trwa odtwarzanie armii carskiej.
Zostały wyznaczone punkty zborne dla poszczególnych pułków piechoty, kawalerii, brygad artylerii. Reszta jednostek grupuje się przy odtwarzanych dywizjach.
Oczywiście nie dotyczy to jednostek które walczą na froncie.
Po sformowaniu batalionu danej jednostki, batalion wysyłany jest na front do macierzystej jednostki.
Mamy olbrzymie niedobory artylerii i amunicji.
Zostały wyznaczone punkty zborne dla poszczególnych pułków piechoty, kawalerii, brygad artylerii. Reszta jednostek grupuje się przy odtwarzanych dywizjach.
Oczywiście nie dotyczy to jednostek które walczą na froncie.
Po sformowaniu batalionu danej jednostki, batalion wysyłany jest na front do macierzystej jednostki.
Mamy olbrzymie niedobory artylerii i amunicji.
15
Karczma ,,Car Piotr I" / Rozmowy o wszystkim
« dnia: Styczeń 28, 2020, 23:46:05 »
Szanowni Panowie
Widzę, że dużo osób nas obserwuje.
Zapraszam wszystkich to działania, każda ręka przyda się w Cesarskiej Rosji
Widzę, że dużo osób nas obserwuje.
Zapraszam wszystkich to działania, każda ręka przyda się w Cesarskiej Rosji
Strony: [1] 2