Moje forum
Wojny i bitwy => Kampanie wojskowe => Wątek zaczęty przez: Aleksiej Romanow w Maj 01, 2022, 20:11:42
-
(https://www.szarmant.pl/wp-content/uploads/2015/07/Rosjanie-1917.jpg)
W Prusach Wschodnich za zgodą i pomocą Cesarstwa Niemieckiego zostały odtworzone i zorganizowane 12 dywizji piechoty i 4 dywizji kawalerii
Niemcy wyposażyli naszych żołnierzy w broń, którą podczas I wojny światowej na nas zdobyli. Największy problem jest z końmi.
(http://polska-zbrojna.pl/imageslibrary/GetImage/37206)
-
Przez cały przed przekroczeniem granicy Cesarstwa Niemiec wojska rosyjskie intensywnie były szkolone.
Wieki Książę Aleksiej zapowiedział swoje przybycie do wojsk w Prusach
-
Po zorganizowaniu oddziałów składały się :
6 Korpus
- 4 Dywizja Piechoty,
- 16 Dywizja Piechoty,
13 Korpus
- 1 Dywizja Piechoty,
- 36 Dywizja Piechoty,
15 Korpus
- 6 Dywizja Piechoty,
- 8 Dywizja Piechoty,
4 Korpus
- 30 Dywizja Piechoty,
- 40 Dywizja Piechoty,
21 Korpus
- 33 Dywizja Piechoty,
- 44 Dywizja Piechoty,
Korpus
- 1 Syberyjska Dywizja Piechoty,
- 2 Syberyjska Dywizja Piechoty,
Oraz dywizje kawalerii
- 4 DK,
- 6 DK,
- 15 DK,
- 5 DK,
-
Wojska na Froncie Bałtyckim są gotowe do ataku.
Czekają tylko na zgodę przekroczenia granicy.
-
Do Prus przybył Wielki Książę Aleksiej. Spotkał się z władzami prowincji, a potem przeprowadził lustrację poszczególnych dywizji.
W czasie spotkań z oficerami i żołnierzami zagrzewał wszystkich do walki.
-
Po długim czasie wojska rosyjskie przekroczyły granice Cesarstwa i ruszyły w stronę Wilna i Grodna
(https://static.polityka.pl/_resource/res/path/79/6f/796f75b0-09a5-47ad-95a2-acb3300b9f39_f1400x900)
-
Czołówki oddziałów dotarły do
(https://fototapeta.art.pl/2006/i/bhk/widok_na_Wilno.jpg)
Wilna
(https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/c7/Horadnia%2C_Mia%C5%A1%C4%8Danskaja-Stary_Rynak._%D0%93%D0%BE%D1%80%D0%B0%D0%B4%D0%BD%D1%8F%2C_%D0%9C%D1%8F%D1%88%D1%87%D0%B0%D0%BD%D1%81%D0%BA%D0%B0%D1%8F-%D0%A1%D1%82%D0%B0%D1%80%D1%8B_%D0%A0%D1%8B%D0%BD%D0%B0%D0%BA_%281935%29.jpg/1035px-Horadnia%2C_Mia%C5%A1%C4%8Danskaja-Stary_Rynak._%D0%93%D0%BE%D1%80%D0%B0%D0%B4%D0%BD%D1%8F%2C_%D0%9C%D1%8F%D1%88%D1%87%D0%B0%D0%BD%D1%81%D0%BA%D0%B0%D1%8F-%D0%A1%D1%82%D0%B0%D1%80%D1%8B_%D0%A0%D1%8B%D0%BD%D0%B0%D0%BA_%281935%29.jpg)
I Grodna
Bolszewicy prawie nie stawiali oporu
-
Nasze wojska podeszły pod Rygę i próbowały ją zając. Okazało się że Bolszewicy będą bronić tego miasta.
W innych miejscach wróg cofa się nie stawiając prawie żadnego oporu.
-
Udało się zająć miasto Parnawę wraz z portem.
(https://przegladbaltycki.pl/wp-content/uploads/2015/12/port-liepaja.jpg)
Za kilka dni port będzie gotowy do użytku. Niestety jest to średniej wielkości port, ale zawsze.
-
Nasze Wojska podchodzą pod Tallin, prawie cała Estonia zajęta.
(https://qph.cf2.quoracdn.net/main-qimg-5bd6188467e1152d359e872794afdab1-lq)
Broni się tyko Ryga
-
Wojska niemieckie mogą wesprzeć oblężenie Rygi w tydzień po podpisaniu umowy.
-
Parnawa jest gotowa do przyjmowania średnich i małych statków.
-
Król Karol uzyskawszy ratyfikację natychmiast wyruszył do Niemiec aby dopilnować organizacji wojsk ochotniczych. Większości towarzyszących mu oficerów i urzędników polecił natomiast udać się do krajów nadbałtyckich i rozpocząć kampanię propagandową. Ci przybywszy do większych miast rozpoczęli rozeznawanie się w sytuacji i nawiązywanie kontaktów z elitą mniejszości niemieckiej.
-
Obie strony szykują się do walki o Sant Petersburg.
Przybycie wojsk niemieckich może kompletnie zmienić sytuację.
Oddziały wojsk carskich idące na południe nawiązały łączność z wojskami na Ukrainie
-
Jak dobrze wszystko się ułoży to do wtorku powinna zostać sformowana dywizja w składzie dwóch brygad piechoty, brygady kawalerii i brygady artylerii. W przyszłą niedzielę lub sobotę natomiast dwie takie dywizje powinny znaleźć się w Parnawie wraz z instruktorami którzy będą mieli za zadanie sformować kolejne oddziały z Niemców Bałtyckich
-
To bardzo dobra informacja
Na północy Bolszewicy przeszli do kontruderzenia i zatrzymali nasze posuwanie się do przodu. Na chwilę front się zatrzymał
Bolszewicy z Rygi, chcą kapitulować przed wojskami niemieckimi i gwarancji, że na Cesarskich statkach będą mogli udać się do Petersburga.
-
Wieczorem 8 sierpnia zgodnie z ustaleniami flota wioząca żołnierzy Korpusu Ochotniczego znała się na redzie portu w Parnawie. Nim transportowce stanęły przy nabrzeżu celem wyładunku na mostku "Hanowera" zauważono kuter z krzyżem św.Andrzeja maszcie.
-Ocho, komitet powitalny-zażartował marszałek Wettyn.
Na pokładzie tamtej jednostki zapewne zauważono proporzec admiralski na maszcie pancernika bo już po chwili znalazła się ona przy burcie niemieckiego flagowca.
-Witamy w Rosji! Mam wiadomość dla dowódcy wojsk ochotniczych- odezwał się przez tubę oficer z kutra.
-To ja-odezwał się król
-Garnizon Rygi chce negocjować z Niemcami. Jego Wysokość prosi natychmiast się tam udać-odrzekł oficer po czym zasalutował
-Udamy się tam niezwłocznie-odpowiedzial król i odsalutował oficerowi.
Następnie przekazał adiutantiwi rozkazy do rozesłania.
-Korpus ma się wyokrętować w Parnawie i wyruszyć na front w okolicach Piotrogrodu.
-Oddziały szkoleniowe i jednostki zaopatrzeniowe korpusu oraz większość zapasów pozostaną na transportowcach i udadzą się wraz z flotą do Rygi.
Żołnierze zostali powitani przez miejscową ludność entuzjastycznie, do portu gdzie wyładowywały się wojska przychodzili ludzie częstując ochotników jedzeniem i napitkami jednakże oficerowie trzymali swoich podwładnych w ryzach co pozwoliło uniknąć pijackich ekscesów. Na nabrzeżu pojawiali się także mężczyźni chcący wstąpić do korpusu oraz kobiety które chciały wspomóc żołnierzy w szpitalach czy przy innych pracach pomocniczych. Wszyscy byli kierowani w stronę Rygi która po zdobyciu miała stać się głównym centrum szkoleniowo-logistycznym
-
Oddziałom niemieckim oddano wszystkie koszary i obiekty wojskowe w Parnawie, oprócz Komendantury Portu.
Do dyspozycji Króla Saksonii oddano zamek w Parnawie.
(https://media.zielonamapa.pl/images/europa/estonia/estonia-zwiedzanie.jpeg)
Wojska rosyjskie, oprócz żandarmerii, wyruszyły na front.
-
Flota niemiecka płynąc całą noc rankiem stanęła w pobliżu Rygi. Na rozkaz króla wszystkie jednostki zbliżyły się do brzegu tak aby być z niego doskonale widoczne i wycelowały działa w miasto. Natychmiast z portu wypłynęła motorówka z przedstawicielem komendanta miasta i propozycją rokowań. Król przystał na propozycję bolszewika ale zaznaczył że chce negocjować w obecności dowódcy carskiego. Komunista pożegnał się i odpłynął zdać raport a król wraz z adiutantem i niewielkim oddziałem zszedł na ląd gdzie spotkał się z rosyjskim generałem.
Po jakichś dwudziestu minutach przed pozycjami carskich żołnierzy zjawili się parlamentariusze z miasta którzy zostali skierowiani do namiotu sztabowego gdzie oczekiwało dowództwo sprzymierzonych. Towarzysz generał był wyraźnie zaskoczony brakiem wojsk lądowych i niezbyt skory się poddać. Król przypomniał bolszewikowi że na jedno jego słowo w kierunku Rygi może polecieć około setka wielkokalibrowych pocisków (była to przesada ale ważny jest slutek), a następnie przybędą oddziały lądowe które nie będą brać jeńców. Następnie przedstawił ofertę przewiezienia ludzi do Piotrogrodu, ale bez uzbrojenia. Gdy dowódca obrońców nie przystał marszałek kazał adiutantowi ładować pistolet sygnałowy "informując" bolszewika że kanonierzy znają konkretne koordynaty pozycji obrońców i magazynów. Był to blef ale się udał. Około pierwszej po południu bolszewicy załadowani byli już na statki pod eskortą carskich żołnierzy, a żołnierze niemieccy pracowali już nad budową bazy w Rydze.
W tym samym czasie wojska liniowe po zakończeniu wyładunku i spędzeniu nocy w Parnawie pomaszerowały na wschód
-
Wojska rosyjskie uderzyły w stronę Tallina i Narwy. Bolszewicy stawiali opór tylko w paru miejscach. Po trzech dniach Tallin był wolny.
-
Zgodnie z wytycznymi Jego Wysokości podczas gdy żołnierze korpusu zajęli pozycje na wschodnich rubieżach Estonii. W Rydze i okolicach ruszyły szkolenia ochotników do kolejnych jednostek korpusu Pierwszy dzień minął na sprawdzianie umiejętności już posiadanych przez zgłaszających się ludzi, niejednokrotnie weteranów armii carskiej czy Bałtyckiej Obrony Terytorialnej z przegranej wojny 1918 roku. Odbywały się również na ćwiczenia z podstawowej musztry, szczególnie dla świeżych rekrutów. Król opuścił już Rygę zostawiwszy w mieście zaufanego oficera który nadzorował werbunek oraz lokację zaopatrzenia w magazynach i założył swoją kwaterę blisko okopów, w dworku we wsi Pagari. Oprócz organizacji przestrzennej funkcjonowania sztabu podjęto również prace nad ustanowieniem łączności telegraficznej i "osobowej"-czyli za pośrednictwem gońców z frontem.
-
Wieść o chorobie wielkiego księcia natychmiast dotarła do wszystkich wyższych dowódców wojsk sprzymierzonych. Król natychmiast napisał do dowódców korpusów na całej linii frontu bałtyckiego i poprosił o spotkanie w Rydze na które natychmiast się udał. Nie minęło wiele czasu nim w okopach mówiono o losie Wodza Naczelnego. To tylko kwestia czasu nim wiadomość dotrze do bolszewików. Trzeba zapobiec paraliżowi.
-
Zgromadzeni w Rydze generałowie podporządkowali się królowi Saksonii. Karol zorientował się w sytuacji na południe od pozycji jego ludzi. Ku jego radości wszystkie jednostki były dobrze okopane i gotowe do odparcia spodziewanego uderzenia komunistów. Marszałek wyznaczył dowódców nad dwoma armiami po trzy i cztery korpusy (włączając w to Niemców), a także nad kawalerią która pozostała w rezerwie jako najmobliniejsza część armii. Po południu król wydal rozkazy dotyczące przeorganizowania sztabu korpusu m.in.wyznaczył na jego nowego dowódcę dotychczasowego zastępcę, byłego wicegubernatora Togolandu, a sam udał się do Birż, gdzie założył kolejną kwaterę.
-
O północy praktycznie całą armię obudziła kanonada z dział. Usłyszał ją nawet sztab główny. W kilkadziesiąt minut zaczęły spływać meldunki ze sztabów korpuśnych i armijnych. Król natychmiast wydał rozkaz postawienia w stan gotowości bojowej rezerwowych dywizji kawalerii.
W międzyczasie zbudzeni kanonierzy rosyjscy i niemieccy podjęli pojedynek z artylerzystami komunistycznymi. Niestety zdarzały się celne trafienia w magazyny, sztaby i szpitale. Na szczęście po obu stronach. Między godziną 8 a 10 na różnych odcinkach nieprzyjaciel wykonał uderzenia. Żołnierze cesarscy stawili bolszewikom opór pokrywając przedpola okopów ogniem z karabinów Mosin, Heym, Mauser i Maxim a także pocisków odlamkowych z dział polowych. Zaprawieni w bojach carscy i niemieccy weterani stawili zacięty opór i mimo ciężkich walk nigdzie nie doszło do przełamania.
-
Noc minęła spokojnie. Obie strony zbierały siły. Nad ranem znów na całej linii rozpoczęły się natarcia bolszewickie. Na pozycjach pod Sołecznikami i Miednikami żołnierze ujrzeli tych których obawiali się najbardziej. Wsławionych w boju konarmiejców, ale jak w dniu wczorajszym przywitali nieproszonych gości gradem żelaza i ołowiu. Po kilkudziesięciu minutach wymiany ognia Armia Czerwona wycofała się. Rozpoczęła się kilkugodzinna nawała artyleryjska.
W tym samym czasie w Birzach król zbierał meldunki ze wszystkich odcinków. Wiedział że wróg nie może być tak głupi żeby próbować przełamać się wszędzie. Nie mógł jednak wyłuskać tych właściwych ataków. Pod koniec dnia nie było to już jednak ważne bowiem pojawiły się nowe problemy. Bolszewicy przebili się w dwóch miejscach przez obronę i wkroczyli do Wilna i Dyneburga. Natychmiast w kierunku tych miast ruszyły rezerwowe dywizje jazdy. Dzięki ich wsparciu udało się zahamować postęp wroga ale Rosjanie nie zdołali odzyskać Wilna a do Dyneburga nawet nie dotarli wycofując się spod Jezioros po bitwie z kawalerią bolszewicką. Król nakazał. Wzmocnić ten odcinek kolejną dywizją kawalerii co oznacza że połowa rezerw jest już w walce.
-
Król domyślając się planu wroga postanowił wykorzystać go przeciwko bolszewickim wojskom. Jeszcze w nocy wysłał rozkazy do wszystkich jednostek aby uderzyć na wroga. Wiedząc że droga na Piotrogród będzie zaciekle broniona żołnierze niemieccy zajmujący ten odcinek mieli tylko wiązać wroga walką. Natomiast bardziej na południe miało wyjść uderzenie na Psków i Nowogród. Także na Litwie nakazano ponowić ataki w kierunku straconych miast. Reszta miała mylić wroga. Do końca dnia walki dotarły do Pskowa, Wilno zostało odzyskane ale Dyneburg wciąż się bronił. W nocy atak który miał jedynie utrudnić wrogowi przerzut posiłków do Dyneburga okazał się niespodziewanym sukcesem. Żołnierze przebili się w kierunku Połocka.
-
Bolszewicy sami opuścili Dyneburg w obawie przed okrążeniem Wiec ofensywa ruszyła "z kopyta". W walce po Miorami do walki wszedł nowosformowany
1 Pułk Piechoty Bałtyckiej Siły Zbrojnej. Dalej na północ bolszewicy okopali się na pskowskim kremlu i odmawiają kapitulacji więc dowódca kazał sprowadzić ciężkie działa.
Korpus Niemiecki posunął się do przodu zaledwie kilka kilometrów i zajął miasteczko Słańcy
-
W nocy bolszewicy przypuścili na Słańcy niespodziewany atak. Żołnierze z części 2 Dywizji zbyt późno zaalarmowani próbowali się bronić ale nie zdążywszy się zorganizować cofali się po kolei dom za domem. Niektóre kompanie próbowały podjąć kontratak ale bez skutku. Przegrana doprowadziła do wycofania z walk o Kingisepp większości żołnierzy 1 brygady kawalerii którzy zostali wysłani w pomoc walczącym na południu kolegom. Brawurowe szarże niemieckich huzarów pozwoliły na wieczór ustabilizować front choć napór wroga wciąż trwał.
Dalej na południe w Pskowie dzięki niespodziewanemu zakończyły się walki. Dowódca atakujących rozkazał ostrzelać kreml z artylerii aczkolwiek nie celować w sobory. Niestety lub stety przypadkiem trafiony został sobór Zwiastowania, jak się okazało wypełniony amunicją toteż wyleciał w powietrze zabijając kilkunastu znajdujących się w pobliżu ludzi. Moment zawahania postanowili wykorzystać żołnierze carscy i ruszyli do ataku. Szybko wdarli się do środka prze mury poważnie przetrzebione ogniem artylerii. Nim obrońcy skapitulowali minęła jeszcze ponad godzina.
Na Białorusi ofensywa posuwa się najszybciej. Około południa wojska dotarły do Połocka.
W związku z postępami król przeniósł kwaterę główną do Rakiszek
-
Białorusini licznie stają po stronie wojsk carskich i powstają zbrojnie przeciwko bolszewikom. Dzięki temu szybko pod Połock a siły rosyjskie podeszły pod Witebsk i Mińsk zająwszy uprzednio zająwszy uprzednio między innymi Lidę i Grodno. Na środkowym odcinku frontu padły Wielkie Łuki. Trwają walki o Toropiec i Starą Russę. W Estonii bolszewicy po odepchnięciu Niemców ze Słańcy zwietrzyli swoją szansę więc przesunęli na ten odcinek wszystkie rezerwy. Po dwóch dniach ciągłych ochotnicy zostali wyparci z Narwy i powoli ustępują w kierunku Tallina. W walce sojuszników ofiarnie wspomagają rosyjscy kawalerzyści. Król chwilowo zawiesił dowodzenie całością sił rosyjskich, do swojego powrotu powierzając obowiązki jednemu z generałów rosyjskich z którym zdążył się polubić, by pojawić się na linii frontu przez co nie uniknął starcia z konarmistami którzy dopiero weszli do walki w Estonii.
-
Korzystając ze wsparcia Białorusinów król, który wrócił do Rakiszek na Litwie, przesunął dwie rosyjskie dywizje do Estonii gdzie wojska sprzymierzonych wciąż walczą z przeważającymi siłami bolszewickimi.
Posiłki przybyły kiedy wróg zbliżał się do Tallina. Korpus posiłkowy na rozkaz dowódcy przeszedł między mokradłami w okolicach Rapli na tyły armii atakującej Tallin broniony przez żołnierzy niemieckich i rosyjskich. Bolszewicy byli w pułapce
-
Wiedząc że manewr okrążenia się powiódł król nakazał natychmiastowy atak. Szczególnie zależało mu na odcięciu wroga od jedynej drogi ucieczki: przez morze. Dowódca bolszewicki oczywiście o tym wiedział więc rozmieścił tam największe siły które oparły się atakowi zarówno niemieckiemu zachodu oraz skutecznie wiązały atakujących Rosjan którym nie udało się skutecznie zamknąć okrążania na wybrzeżu. Walki rozpoczęły się już poprzedniej nocy i trwały cały dzień. Sukcesywnie spychano komunistów do wciąż wolnego morza. Karol szybko zrozumiał że nie uda się odciąć wroga więc należało zadać mu jak największe straty nim odpłynie do Piotrogrodu.
Tym czasem na Białorusi nastał pat. Bolszewicy odparli rosyjskie ataki na linii Brześć-Mohylew-Baranowicze i zaczęli się jeszcze lepiej okopywać. Rosjanie przegrupowywali się do kolejnego ataku.
W samej Rosji zdobyto Nowogród Wielki i Starą Russę, ale ofensywa zwolniła wobec niepewnej sytuacji w Estonii
-
W kolejny dzień ciężkich walk zabito, raniono lub zmuszono do kapitulacji kilka tysięcy bolszewików. Razem ze stratami z wczoraj daje to prawie 25 tysięcy straconych ludzi. Część z nich zginęła na morzu gdy transportowce zostały zatopione ogniem ciężkiej artylerii. Rosyjskim i niemieckim kanonierom udało się również uszkodzić trzy niszczyciele eskorty samemu tracąc pięć zupełnie zniszczonych armat trzy uszkodzone i 23 kanonierów zabitych i rannych
-
Dowódca armii dał żołnierzom niewiele wytchnienia zanim nakazał wyruszyć na Piotrogród. W czasie marszu żołnierze nie napotykali dużego oporu. Zdarzały się jedynie incydenty z udziałem sfanatyzowanych cywilów takie jak:niespodziewane strzały czy granaty z domów, zniszczenie mostu lub zatarasowanie drogi zwalonym drzewem. Złapanych na gorącym uczynku rozstrzeliwano na miejscu lub ginęli w walce. W dwóch przypadkach głowy tracili też żołnierze za rozmyślne spalenie domu. Wieczorem żołnierze zostali powitani jako wyzwoliciele w Narwie.
Zmagania na Białorusi zaczęły przypominać wojnę okopową. Mimo obustronnych ataków front nie przesunął się choćby o jeden metr. W Rosji bolszewicy próbowali odzyskać Nowogród ale próby spełzły na niczym.
-
Po dwóch dniach intensywnego marszu wojska sprzymierzonych dotarły pod stolicę carów. Miasto zostało zamienione w istną twierdzę otoczoną okopami i drewniano-ziemnymi fortyfikacjami. Dowódca armii nie nakazał szturmu zdając sobie sprawę z wyczerpania swoich ludzi, ale chcąc czy też nie trzeba było przygotować blokadę. Na szczęście dowódca bolszewików nie zdecydował się na otwarty szturm poprzestając na przeszkadzaniu, niejednokrotnie skutecznym, w pracach budowlanych. Oczywiście kanonierzy rosyjscy i niemieccy podjęli zmagania.
Na Białorusi wojska rosyjskie zanotowały niewielki sukces zajmując mocno zniszczony Nieśwież.
Lepiej sytuacja miała się w Rosji gdzie rykoszetem odbiła się na bolszewikach porażka pod Tallinem. Wojsko przełamało obronę komunistów i ruszyło w kierunku Tweru a w dalszej perspektywie ku Moskwie.
-
Do żołnierzy oblegających Piotrogród przybył król któremu bardzo zależało na szybkim zdobyciu stolicy carskiej. Kiedy jego samochód zbliżał się do okopów powitał go skoncentrowany ogień. Odłamki już pierwszej salwy dosięgły szefa sztabu-generała Iewreinowa oraz kierowcę a także przebiły oponę więc samochód szybko znalazł się w przydrożnym rowie. Król niewiele myśląc razem z adiutantem zabrali się do wyciągania rannych. Wtedy rozległy się wystrzały z artylerii oblegających, ale nie oznaczało to jednak bezpieczeństwa ponieważ po chwili nadleciała kolejna salwa której ofiarą padli obaj niedoszli ratownicy. To wszystko obserwowali kryjący się w okopach żołnierze. Nim padła trzecia salwa to rosyjscy i niemieccy kanonierzy wystrzelali się dobrze. Wtedy do samochodu pobiegło ośmiu żołnierzy. Najciężej ranny kierowca został umieszczony na noszach. Pozostała trójka oficerów była w tym czasie opatrywana. Wkrótce blisko wybuchły kolejne dwa pociski. Wszyscy przywarli do ziemi. Potem wszyscy powoli ruszyli do lazaretu. Przystając na kolejne wybuchy. Sam punkt znajdował się poza terenem ostrzału. Kto był jeszcze świadomy odetchnął z ulgą. Kapitan Hacke, adiutant króla pod szybkim wyjęciu odłamków został ponownie opatrzony i umieszczony w łóżku. Rany pozostałych były zbyt poważne więc zostali oni wysłani do szpitala daleko za linią frontu. Późnym popołudniem znaleźli się oni w Narwie gdzie natychmiast przystąpiono do operacji. W nocy już było wiadomo że na razie nikt nie umrze.
W tym samym czasie na Białorusi bolszewicy rozpoczęli odwrót w obawie przed oskrzydleniem z północy. Wojska rosyjskie wkroczyły do Brześcia, Pińska i Bobrujska.
-
Wiadomość o ranie Króla Saksonii rozeszła się jak błyskawica. Wojska niemieckie i carskie wstrzymały atak. Nie wiadomo kto miał dowodzić.
Dopiero przyjazd Wielkiego Księcia spowodował powrót do działań, ale Bolszewicy umocnili swoje pozycję
-
Król wrócił na teren walk po rekonwalescencji w Niemczech.
-
Szturm na Smoleńsk się nie powiódł mimo tego że żołnierze weszli do miasta. Nie odnieśli jednak sukcesu w walkach ulicznych ponieważ większość smoleńszczan popiera komunistów więc strzały padały dosłownie zewsząd. Nie widząc możliwości złamania obrońców wojska rosyjskie wycofały się na pozycje wyjściowe. Udane okazały się ataki na Starą Ładogę i Szliselburg. Dzięki temu Piotrogród jest już prawie zupełnie odcięty od reszty Rosji.
Alarmujące wieści dochodzą z Finlandii gdzie zaktywizowały się bojówki komunistyczne. Rozruchy w każdej chwili mogą się przerodzić w pełnoskalową rewolucje i nową wojnę domową.
-
Bolszewicy uderzyli na Starą Ładogę ale atak został odparty.
-
Bolszweicy cały czas próbują przebić się do Petersburga ale siły rosyjsko-niemieckie zupełnie odcięły miasto. Wiadomości z Finlandii potwierdziły się. W kraju wybuchła pełnoskalowa wojna domowa. Niestety większość wojska opuściła rząd i przeszła do komunistów. Na morze wypłynęła cała marynarka fińska złożona głównie z małych jednostek. Doszło nawet do potyczki między kutrami torpedowymi a niemieckim niszczycielem który odpędził wroga. Ba południe od stolicy żołnierze rosyjscy przełamali front miedzy Wieliżem a Smoleńskiem i rozpoczęli manewr mający na celu okrążenie Smoleńska
-
Swieci próbowali zatrzymać wojska carskie pod Duchowszczyną, na północny wschód od Smoleńska. Udało im się odciąć ariergardę nacierających Rosjan ale kolejne dochodzące oddziały przełamały linie przeciwnika i zmusiły go do odwrotu. Na skutek porażki armia czerwona opuściła Smoleńsk i umożliwiła dalsze posuwanie się armii carskiej. Następne duże miasto czyli Wiaźma poddało się bez walk. Stąd już tylko dwieście kilometrów do Moskwy.
Bardziej na północ wojska rosyjskie osłabione przerzuceniem trzech dywizji pod Piotrogród zostały odrzucone na pozycje wyjściowe czyli na linię Wołgi. Jedyną korzyścią ostatnich kilu dni walk jest opanowanie Tweru.
Wobec niepomyślnych meldunków dowódca frontu w porozumieniu z rządem fińskim nakazał generałowi von Broizem zaokrętować się na statki wraz z trzema dywizjami niemieckimi i wesprzeć Finów w walce. Aby temu zapobiec z Piotrogrodu próbowały wypłynąć bolszewickie siły morskie-resztka Floty Bałtyckiej u samego wyjścia z portu ogień położyła nieliczna artyleria polowa a także ciężka, zarówno rosyjska jak i niemiecka. Skutkiem ostrzału było zawrócenie dwóch z ośmiu niszczycieli. Działa pokładowe natomiast zrobił spore spustoszenia w sprzęcie oblegających. Zniszczone były cztery armaty polowe. Doszło także, zapewne przypadkowo, do trafienia magazynu amunicyjnego. Po dotarciu do Sosnowego Boru gdzie korpus właśnie kończył się okrętować marynarze bolszewiccy ujrzeli to czego się obawiali: gotową do walki Flotę Cesarską w postaci 10 niszczycieli i pancernika. Przewaga więc była spora. Mimo tego sowieci nie zawrócili. Pierwsza salwa niemiecka nie trafiła. Jakimś cudem kolejna również. Rosjanie zbliżali się niebezpiecznie blisko. Gdy już prawie mogliby odpalić torpedy wreszcie dosięgły ich pociski z niemieckich dział. Jeden z niszczycieli po bezpośrednim trafieniu z 280mm armaty S.M.S."Pommern" w maszynownie stanął w miejscu i szybko zaczął nabierać wody. Czerwoni wkrótce się odgryźli atakując pancernik torpedami, aczkolwiek nie wyrządziły one dużej szkody. Po kilkudziesięciu minutach pojedynku cztery niszczyciele zostały już po wieki w Zatoce Fińskiej. Pozostałe jednostki mniej lub bardziej uszkodzone odpłynęły do Finlandii. Po stronie niemieckiej dwa niszczyciele z trudem utrzymywały się na wodzie, więc zostały w porcie. Reszta poza ciężej uszkodzonym jednym transportowcem odpłynęła do Helsinek.
-
Wojska niemieckie natychmiast po zakończeniu wyokrętowania weszły do walki przeciwko partyzantce komunistycznej w okolicach stolicy. Najbardziej wsławili się huzarzy.
Do Petersburga przypłynął konwój z Finlandii. Artylerii rosyjskiej udało się zatopić cztery z ośmiu transportowców ale dostawa znacznie wzmocniła zapasy załogi miasta a marynarze uratowani z wody uzupełnili część strat osobowych. Na południu marsz na Moskwę postępuje dziwnie szybko.
Na środkowym odcinku frontu wojska rosyjskie posuwają się w ciężkich bojach powoli do przodu.
-
Wielki Książę nawiązał kontakt z dowódcą wojsk fińskich. Ustalono, że za przywrócenie autonomii z 1809 r. Finowie poprą wojska carskie i będą zwalczać bolszewików.
-
Po ustaleniach z dowództwem fińskim generał von Broizem wyruszył ze swoim korpusem w kierunku jednego z głównych ośrodków rewolty: Turku. W tym samym czasie armia fińska wykańczała rewolucjonistów w Kotce i Wyborgu. Trwają też natarcia armii rządowej na Lahti celem pomocy oblężonemu od początku wojny Tampere. W Rosji bolszewicy odbili Twer. W obawie przed wyjściem na tyły dowódca rosyjski nakazał odwrót
-
Po ciężkich walkach oddziały carskie wkroczyły do Możajska, Kaługi i Obnińska. Pierwsze z tych miast zostało opanowane, a w dwóch pozostałych wciąż toczą się wałki ale wyraźną przewagę zdobywają atakujący. Czołówki wojsk rosyjskich znajdują się coraz bliżej stolicy wroga ale opór staje się coraz silniejszy a dowódca armii musiał przesunąć część sił celem odzyskania Tweru więc posuwanie się do przodu idzie wolniej niż zakładano. W trzy dni posunięto się mniej niż sto kilometrów.
Napór na Twer pozwolił obronie rosyjskiej okrzepnąć na linii Toropiec-Ostaszków-Tichwin. O ponownej ofensywie nie można mówić ale przynajmniej udało się zająć solidne pozycje obronne.
W Finlandii wojska niemieckie starły się z wrogiem jeszcze przed Turku. Komuniści próbowali uderzyć na rozciągnięte przez marsz pomiędzy jeziorami kolumny niemieckie. Na szczęście doskonała komunikacja i pomoc Finów pozwoliły odeprzeć wroga
-
Niemcy łatwo weszli do Turku, ale jedynie na przedmieścia. Im bliżej centrum tym więcej silnie obsadzonych barykad które trzeba likwidować jedna po drugiej.
Tym czasem w odciętym od tygodni Piotrogrodzie opłacani przez saski wywiad informatorzy zadbali o właściwy obraz ogólnej sytuacji wojennej. Obrońcy i mieszkańcy stracili nadzieję na odsiecz ze strony Finów lub bolszewików oraz własną obronę z powodu zmniejszających się zapasów żywności i amunicji, szczególnie artyleryjskiej jako że walki polegały głównie na wymianie ognia z dział i jedynie niewielkich wypadach piechoty. Z tego powodu wysłali poselstwo do dowódcy korpusu oblegającego Generał podjął samodzielne rokowania jednocześnie informując dowódcę który wysłał szczegółowe wytyczne. Warunki ostateczne były następujące: bolszewiccy szeregowi, podoficerowie i niżsi oficerowie mieli być oszczędzeni i zostać skierowani do pomocy w odbudowie stolicy a następnie wypuszczeni umieszczeni w obozach lub rozlokowani po jednostkach jeśli chcieli. Cała broń miał zostać oddana dowódcy korpusu. Oficerowie od rangi dowódcy batalionu zostali oddani do dyspozycji Wielkiego Księcia. Brygada została do pilnowania jeńców a reszta przemieściła się na front pod Jarosław. Czołówki wojsk carskich dotarły na przedmieścia Moskwy, ale zostały z ciężkimi stratami odrzucone. Szturm całości sił został odparty trzykrotnie z równie wielkimi stratami. Stało się jasne że Moskwa nie padnie szybko. Wywiad donosił jednak że morale w stolicy jest różne, a także że że część rządu nie zdołała się ewakuować. W mieście zostali Trocki, Rykow i Briuchanow. Król nakazał sprawdzić możliwość wywołania przewrotu wśród ludności lub armii czerwonej.
-
Rosjanie na linii frontu zastosowali tą samą taktykę co w Piotrogrodzie. Zmiękczyć bolszewików artylerią ponieważ amunicji nie brakuje dzięki pracującej na pełnych obrotach fabryce w Dreźnie i fabrykach miejscowych.
Na północy wojska carskie poniosły porażkę nie ruszając się ze zdobytego Jarosławia mimo podjęcia ataku większością sił.
W Finlandii Niemcy biorą udział w likwidacji ostatnich ognisk oporu bolszewików.
-
Nie udało się wywołać rozruchów na tyłach frontu bolszewików. Czeka jest zbyt skuteczne. Grupa spiskowców która miała wywołać powstanie w Moskwie została aresztowana i stracona razem z saskim agentem którego powiązań na szczęście nie wykryto. Zorganizowany na wieść o tym szturm został krwawo odparty więc powrócono do obustronnej wymiany ogania z armat.
Tym czasem Warszawa poszła w ślady Helsinek i tam również doszło do komunistycznego puczu. Niestety skuteczniejszego. Rząd został wręcz eksterminowany a jego miejsce zajęła Naczelna Rada Rewolucyjna Polskiej Republiki Ludowej. Wielu Polaków zagrożonych przez nową władzę uciekło na Litwę gdzie natychmiast przybyła grupa operacyjna złożona z brygady piechoty bałtyckiej, pułku kawalerii i dywizjonu artylerii. Na rozkaz króla do Kłajpedy wyruszyły również trzy dywizje Korpusu Niemieckiego a do Wilna dwie rosyjskie dywizje kawalerii. a także sam król który chciał się rozmówić z najwyższymi rangą imigrantami.
-
W ciągu kilku dni następujących po przewrocie w Warszawie bolszewicy bez większego skutku próbowali odrzucić wojska carskie spod Moskwy oraz odzyskać Jarosław i Tułę. Tymczasem na tyłach frontu Ludowa Armia Polska zdobyła twierdzę w Brześciu oraz Grodno. Ludność przyjmowała przybyszy różnie:raz jako wyzwolicieli raz jako sojuszników komunistó, a więc okupantóe. Oddziały niemieckie oraz zorganizowana naprędce połączona dywizja polsko-inflancka pod dowództwem gen. Ładosia przygotowywały się do wkroczenia na Białoruś z Litwy.
-
Doszło do pierwszych potyczek na Białorusi między wojskami polskich komunistów a niemiecko-polskim. Słabo uzbrojone wojsko polskie przegrywało raz po razie, a nawet zdarzały się dezercje. Korpus Ochotniczy maszeruje na Grodno.
-
Nie mając pojęcia o losie Wielkiego Księcia wszyscy w korpusie uznali że nie żyje. Rada podjęła decyzję o ewakuacji oddziałów niemieckich a także miejscowych. Przez resztę dnia sztab opracowywał szczegółowe plany.
-
Korpus wciąż prowadząc walki z wrogiem wycofuje się na Litwę.
-
Dzięki wynegocjowanemu zawieszeniu broni rozpoczęła się ewakuacja korpusu. Do ewakuacji przewidziani są również żołnierze wojsk sojuszniczych z jednostek utworzonych z Niemców Bałtyckich przy Korpusie oraz ich rodziny.